(176) Dijkvisie - 11

Van de eensgezindheid, waarmee op 12 december 2013 de Ontwerp Dijkvisie door de gemeenteraad werd vastgesteld, was in de jaren ’80 zelden sprake.

Het gemeentebestuur had in die tijd niet zoveel oog voor de waarde van de karakteristieke bebouwing van ons dorp. Betogen voor het behoud daarvan werden regelmatig van tafel geveegd met de argumenten ‘emotionele gebondenheid’ of ‘eigenbelang’. Tja, als je familie hier al eeuwen woont, zitten je wortels er heel diep en wonen familieleden ook in dijkhuizen.

Dorpsbehoud besloot nog meer gebruik te maken van deskundigen van buitenaf. Kennis is macht! In 1986 ontvingen we vertegenwoordigers van de Rijksdienst voor Monumentenzorg, de Provinciale Monumentencommissie en de Stichting Vakgroep Restauratie. De Westelijke School werd dankzij de Vakgroep Restauratie een leerlingbouwplaats. Bij een studiedag van de Vereniging Nederlandse Gemeenten in Leiden werd vastgesteld dat Dorpsbehoud een belangrijke rol kon spelen bij het goed werken van een Gemeentelijke Monumentencommissie (die Papendrecht overigens niet had).

We legden contact met twee afgestudeerde restauratiearchitecten, die de dijkbebouwing van het Westeind tot en met de Matena onderzochten.

Hun bevindingen, aangevuld met foto’s, tekeningen en schetsen werden gebundeld in het rapport ‘De dijkbebouwing’. Van de onderzochte huizen kregen er 54 het predicaat ‘beeldondersteunend’ en 24 panden werden aangemerkt als ‘gemeentelijk monument’.

Het rapport werd aangeboden aan de gemeente met daarbij de wens dat dit rapport de aanzet mocht zijn voor een Gemeentelijke Monumentenlijst, waarop wat Dorpsbehoud betrof nog meer panden zouden moeten komen. Staande de vergadering werd door een commissielid voorgesteld om Dorpsbehoud de kosten voor het onderzoek te vergoeden als blijk van waardering. Hoewel die kosten slechts 500 gulden bedroegen (een schijntje vergeleken met de peperdure rapporten die in opdracht van de gemeente zijn en worden gemaakt) werd dit verzoek afgewezen met als argument: We hebben er niet om gevraagd. Nou ja, betaald was het toch al en de gemeente was niet de enige partij die we wilden interesseren voor dit rapport.

Het werd ook aangeboden aan de voorzitter van de Coördinatie Commissie Dijkverzwaring met de wens dat het zou worden meegenomen bij de besluitvorming over de nog niet vastgestelde dijkverzwaringsplannen. Tot dan toe werd uitsluitend rekening gehouden met Rijksmonumenten en in ons dorp hadden we geen dijkpanden met die beschermende status.

Het rapport besloot met: ‘Als de bebouwing gespaard kan blijven, houdt de dijk het leef- en woonklimaat op peil. Want zeg nou zelf: WAT IS PAPENDRECHT ZONDER ZIJN DIJK; TOCH NIET MEER DAN EEN GROTE NIEUWBOUWWIJK?!’ (wordt vervolgd).

Foto: Visschersbuurt 74, beter bekend als ’t winkeltie van vrouw Kwaak, kreeg in het rapport ‘De dijkbebouwing’ het predicaat Gemeentelijk Monument. ’t Heeft niet geholpen.