(196) Dijkvisie – 17

Op 12 december 2013 werd de Ontwerp Dijkvisie in grote eensgezindheid door de gemeenteraad vastgesteld.

Bij de terugblik over de jaren voorafgaande hieraan waren we gebleven bij het in 1994 vastgestelde bestemmingsplan Dijkstrook Oosteind - Matena.

In de jaren die volgden werd onze strijd voor het behoud van beeldbepalende panden regelmatig doorkruist door de dijkverzwaringsplannen.

Het dijkvak Papendrecht-Oost (van Kerkbuurt tot de grens met Sliedrecht) telde vele discussiegedeelten. In de Kerkbuurt kozen de technici in eerste instantie voor de simpelste oplossing: Alle binnendijkse bebouwing plat en dan met klei versterken. Dat plan was snel van tafel. In de Visschersbuurt zou een binnendijkse verzwaring ten koste gaan van een deel van de Grote Waal, het gebied erom heen, Visschersbuurt 134 en het terrein van Scoutinggroep Van Brederode. Een verlegging van de waterkering om Huijs de Merwede heen had de voorkeur van Dorpsbehoud. Maar Dorpsbehoud moest het opnemen tegen de gemeente en de bewoners van het appartementencomplex. De verlegging kwam er, maar dat kwam bepaald niet aanwaaien. Het gedeelte van Schoorweg tot en met de Mariannehoeve was aan beide zijden bebouwd met buitendijks een aantal bedrijven. Omdat uitkopen daarvan heel veel geld zou kosten, viel de keus op binnendijkse verzwaring. Het leek nog even goed af te lopen door de keus voor een geheel nieuw systeem: een diepwand, waarbij alle bebouwing kon worden gespaard. Gaandeweg de procedure kwamen er steeds meer kosten bij, terwijl niet kon worden gegarandeerd, dat de oude – niet onderheide – dijkhuizen de druk van die diepwand zouden overleven, waardoor ze alsnog zouden worden gesloopt. Met name vanwege dat laatste argument ging Dorpsbehoud mee in de keuze voor herbouw. Ook hier een ‘nieuwigheid’: de huizen zouden op platen worden gebouwd, die bij een eerstvolgende dijkverzwaring ‘gewoon’ omhoog gebracht zouden kunnen worden.

Het Hoogheemraadschap gaf in 1996 opdracht aan een architectenbureau voor een herbouwplan én overleg hierover met Dorpsbehoud. De architecte en ondergetekende werden het eens over een plan, waarbij de nieuwe huizen vergelijkbaar zouden zijn met de oude bebouwing.

Toen het Hoogheemraadschap besloot de grond te verkopen aan een projectontwikkelaar, verdween dit herbouwplan in de vuilnisbak. ‘Historiserend bouwen’ werd in die tijd door veel beslissingsbevoegden als doodzonde beschouwd. Er kwam dus een ander plan, dat ook werd uitgevoerd. Over smaak valt juist wel te twisten, maar raakvlak met de oorspronkelijke bebouwing zien wij er niet in terug. (wordt vervolgd).

Foto: Een deel van de originele plantekening uit 1996 voor herbouw van de binnendijkse bebouwing van de Visschersbuurt, welk plan helaas de eindstreep niet zou halen.